برنج هاشمی یکی از محبوب ترین انواع برنج گیلانی است. این برنج توسط یوسف هاشمی کشاورزی اهل روستای چاپارخانه خمام، بطور اتفاقی و در سال 1364 در مزرعه اش کشف شد. تا قبل از آن عموم کشاورزان برنج بینام کشت می کردند که از نظر شکل، ظاهر و طعم برنج با کیفیتی محسوب نمیشد.
او که نه مرکز تحقیقات برنج داشت و نه از علوم آزمایشگاهی سردر می‌آورد اما با عشق و علاقه به خوشه‌های طلایی برنج‌هایی که سال‌ها در شالیزار پدری کشت می‌شد نگاه کرد تا از میان صدها هزار خوشه‌، شَلتوک‌های بلندتر را پیدا کرده و جمع آوری کرد. به گفته خود اون پنج سال طول کشید تا شلتوکهای جمع شده به اندازه کشت مزرعه برسد.
برنج هاشمی دودی از انواع محبوب برنج هاشمی است که دارای دانه‌های بلند و باریک است. عطر و طعم خاص این نوع برنج آن را به یکی از بهترین انتخاب‌ها برای پخت غذاهای ایرانی تبدیل کرده است. دانه خام این برنج ها بین 6 الی 7 میلیمتر است که با قرار گرفتن در معرض دود چوب به مدت چند ساعت دودی می‌شود. این فرآیند باعث ایجاد طعم و عطر خاصی در برنج می‌شود. برنج دودی دارای رنگ قهوه‌ ای تیره و طعم و عطر خاصی شبیه به طعم و عطر فندق یا گردو است. این نوع برنج حاوی مقادیر بیشتری فیبر، آنتی‌اکسیدان و مواد معدنی نسبت به برنج سفید است.
دودی کردن یک روش سنتی برای نگهداری برنج است که در گذشته به منظور خشک‌ کردن برنج و افزایش ماندگاری آن مورد استفاده قرار می‌گرفت. این روش با استفاده از دود، علاوه بر افزایش مدت زمان نگهداری برنج، به دلیل ترکیبات موجود در دود که از رشد میکروب‌ ها جلوگیری می‌ کنند، به عنوان یک روش نگهداری مؤثر شناخته می‌ شد. این روش به ویژه در مناطق با آب و هوای مرطوب و گرم مورد استفاده قرار می‌ گرفت تا از فساد زود هنگام برنج جلوگیری شود.
عطر و طعم برنج دودی به نوع چوبی که برای دودی کردن استفاده می‌ شود، بستگی دارد. برخی از انواع چوب‌ هایی که برای دودی کردن برنج استفاده می‌شود عبارتند از: چوب درخت بلوط، چوب درخت گردو، چوب درخت کاج و چوب درخت فندق.