حصیربافی یکی از صنایع دستی بومی و هنرهای اصیل استان گیلان است. بافندگان حصیر معمولا از گیاه سوف و نی استفاده می کنند که گیاهی خودرو در حاشیه تالابها و مردابهاست. نی در زبان گیلکی لی یا لیق گفته می شود.
از سوف بیشتر برای بافت زیر انداز و از نی برای بافت سبد، کیف، زنبیل و دیگر محصولات استفاده می شود. نقش و طرحهایی که در حصیربافی دیده می شود حاصل تکنیک بافت مختلفی است که نقوش هندسی زیبایی را ایجاد می کنند.
حصیربافی در مناطق مختلفی از جمله بندر انزلی، لاهیجان، آستانه اشرفیه، لنگرود، شفت و رشت رواج دارد. عمده ترین مناطق روستایی عرضه این محصولات فشتکه، تسیه (رشت)، غازیان، گلشن، جفرود و زیبا کنار (بندر انزلی است.